Het bijzondere boek
van Pythonia Pagode

Pythonia Pagode is de baas van een rijk, omdat ze als enige over een boek beschikt waar álles in staat. Ook de namen van haar onderdanen. Als zij die doorstreept houden de mensen op te bestaan. Maar de jongeren vertellen elkaar stiekem verhalen over een andere wereld, waarin ze vrij kunnen zijn. Ze beramen een plan om het boek van Pythonia te bemachtigen. Lukt dat? En zo ja, hoe moet het dan verder?

> voor: Brabant Koor en kinderkoren

> muziek: Jetse Bremer

> regie: Ine van Geel

 

Het staat erin

Hoe je aardappels moet bakken,

hoe je koffers in moet pakken,

hoe je nut hebt van de zakken

in je broek,

 

hoe rivieren zich vertakken,

hoe de stoelgang werkt bij slakken

hoe je naar een snack kunt snakken

om de hoek.

 

Het staat allemaal, allemaal in het boek.

In het boek staat wat een mens zoal moet weten.

’t Is opgeschreven dus je kunt het niet vergeten.

Hoe je uitdijt in de breedte

door een opgehouden vloek –

het staat allemaal, allemaal in het boek.

 

Hoe je scheel kijkt in de tropen,

hoe je naar de maan kunt lopen,

hoe je ginnegap kunt kopen

met je pin,

 

hoe je thee in koek kunt dopen

van je snot een touw kunt knopen

zelfs hoe muizen huizen slopen

staat erin!

 

Het staat allemaal, allemaal in het boek.

In het boek staat wat een mens zoal moet weten.

’t Is opgeschreven dus je kunt het niet vergeten.

Van de gaartijd van het eten

tot de paartijd van de snoek –

het staat allemaal, allemaal in het boek.

 

 

De koning zonder kroon

 

Als de koning op zekere dag thuiskomt zonder kroon zet de koningin hem op straat. De koning dwaalt door het land. Op zoek naar de kroon gaat hij onder meer als knecht aan de slag bij een bakker en op een boerderij. Daar sluit hij vriendschap met een varken. Wil hij nog wel terug als hij zijn kroon gevonden heeft?

> voor: Sprankel & Blos

> muziek: Jetse Bremer

> regie: Sander Buckers

​

Een koning zonder kroon

Een hommel blijft een hommel

ook al vliegt-ie op zijn kop.

Een schommel blijft een schommel

ook al zit er niemand op.

 

Een vogel die nog nooit iets heeft gezongen

blijft een vogel ook al houdt-ie steeds zijn bek.

Een jongen in een rokje blijft een jongen

ook al vind je dat wel gek.

 

Maar een koning zonder kroon

is alleen maar een persoon.

Die is gewoon niet meer

dan een juffrouw of meneer.

 

Hij was de baas van heel het land

maar nou is-tie niks meer, want:
een koning zonder kroon

die is gewoon … eh, tja, poeh, nou …

… gewoon.

 

Een spruitje blijft een spruitje

ook al eet je het niet graag.

Een truitje blijft een truitje

ook met vlekken in de kraag.

 

Mijn broer houdt niet van taart en niet van ijsjes

toch blijft hij wel mijn broer met zo’n gebrek.

En meisjes met een plaksnor zijn toch meisjes

ook al staat hun dat wel gek.

 

Maar een koning zonder kroon

is alleen maar een persoon.

Die is gewoon niet meer

dan een juffrouw of meneer.

 

Hij was de grote nummer één

ja, maar nou zegt iedereen:

een koning zonder kroon

die is gewoon … pff, gut, ach, uuh …

… gewoon.

 

De reünie

 

Mannen en vrouwen van middelbare leeftijd komen samen voor een reünie van hun middelbare school. Er worden herinneringen opgehaald aan leraren, aan strafwerk en pesterijen. Er wordt gepraat over dromen van toen die al dan niet zijn uitgekomen, over de tijdgeest die zo veranderd is. Het gaat er gemoedelijk aan toe, totdat oude wrijvingen hun kop opsteken. Verandert een mens wel echt? En waar is die al te geslaagde zakenvrouw eigenlijk op uit? Er dreigt een dramatische ontknoping.

> voor: vocal group Close Up, Alkmaar

> muziek en leiding: Jetse Bremer

> regie: Marijke de Wit

​

 

Niet meer zo jong

Gelukkig ben ik niet meer zo jong.

Wanneer er iets gebeurt

kan ik medeleven tonen.

Ik word niet meer verscheurd

door emoties en hormonen.

Hoe vaak ik ook het droeve lot van ouder zijn bezong,

gelukkig ben ik niet meer zo jong.

 

Gelukkig ben ik niet meer zo jong.

Niet elke mooi vent

is meteen een hartenbreker.

Je weet nu wie je bent:

niet meer altijd zo onzeker.

Al weet ik dat de tijd ook al mijn harstochten bedwong,

gelukkig ben ik niet meer zo jong.

 

Je weet in zware tijden dat er hoop is

en dat de zon weer schijnt na elke nacht.

Je weet nu wat er overal te koop is,

al is dat minder dan je had verwacht,

heel wat minder dan je had verwacht.

 

Gelukkig ben ik niet meer zo jong.

Er is een evenwicht,

er zijn minnen, er zijn plussen.

Je denkt niet meer zo licht

over zomaar iemand kussen,

over alles wat je wilde maar je wijselijk verdrong,

gelukkig ben ik niet meer zo jong.

 

Je weet in zware tijden dat er hoop is

en dat de zon weer schijnt na elke nacht.

Je weet nu wat er overal te koop is,

al is dat minder dan je had verwacht,

heel wat minder dan je had verwacht.

 

Vlinderen

 

Een man zwerft rond, omdat de televisie en internet hem steeds meer tegenstaan. Maar wat moet je dan in de moderne tijd? Hij steekt in een bescheiden odyssee zijn licht op bij diverse mensen en uiteenlopende gezelschappen als de carnavalsvereniging, sportclubs en kinderen in een speeltuin. Langzaam maar zeker begint hem iets te dagen.

 

> voor: Veldhovens Mannenkoor

> muziek: Jetse Bremer

 

Het glas-in-loden licht

Veel mensen komen hier niet meer
maar ik laat de kaarsen branden;

voor mezelf – en voor de Heer

als offerande.

 

Er wordt weinig meer geloofd

maar wie hier toch aan komt lopen

vindt verlichting voor zijn hoofd;

zijn hart gaat open.

 

Het komt misschien doordat de Heer hieronder

haast ongemerkt over Zijn dwaze kudde waakt.

Of door het glas-in-loden stralenwonder

waardoor de allerdrukste ziel zijn zoeken staakt.

 

In dit huis is er voor ieder iets te winnen

of je nu wel of niet gebeden tot Hem richt,

ook al kom je hier alleen maar even binnen

voor de stilte of het glas-in-loden licht.

 

Veel mensen komen hier niet meer

maar ik laat de kaarsen branden

en het glas-in-loden licht

valt op mijn handen

en jouw gezicht.

 

De tovernacht

 

In een ijskoude winternacht waagt haast niemand zich buiten. Alleen een oude man loopt eenzaam door de sneeuw. Hij sluit vriendschap met een hondje waardoor het leven voor allebei voorgoed zal veranderen.

> voor: Sprankel & Blos

> muziek: Jetse Bremer

> regie: Gérard Pillen

 

Want het is koud

Wij zitten lekker binnen

met vriendjes en vriendinnen

met vader en met moeder, met mijn opa en de kat.

De kat zit wat te spinnen

en dadelijk beginnen

we lekker aan de erwtensoep en dan gaan we in bad.

 

Want het is koud, koud, koud,

het is zo koud daarbuiten.

Niemand houdt, houdt, houdt

het nou nog uit daarbuiten.

Het ijs staat op de ruiten,

de sneeuwpop is gebouwd.

Ga jij met je kornuiten

nog naar buiten? Voor geen goud!

Want het is vriezemiezemiezig,

het is koud!

 

De kou kan ons niet deren.

Toch even controleren

of ieder raam goed dichtzit, zijn de deuren wel op slot?

We kleden ons als beren

in dikke, warme kleren

en eten hete soep met warme worstjes uit een pot!

 

Want het is koud, koud, koud,

het is zo koud daarbuiten.

Niemand houdt, houdt, houdt

het nou nog uit daarbuiten.

Het ijs staat op de ruiten,

de sneeuwpop is gebouwd.

Ga jij met je kornuiten

nog naar buiten? Voor geen goud!

Want het is vriezemiezemiezig,

het is koud!

 

We breien wintertruien

tegen alle winterbuien

en hele kleine sokken

voor de kippen in hun hokken.

En ook een nieuwe theemuts want de oude is te oud,

wat is het koud,

brrr, brrr,

het is zo koud!

 

Elders

 

Een groep vrouwen heeft schoon genoeg heeft van het verstikkende leven in Nederland en emigreert naar Elders. Daar lijkt het allemaal veel beter te zijn, er is een grote vrijheid, emoties hebben vrij spel en nergens ligt hondenpoep. Na verloop van tijd blijken er echter heel vreemde gewoontes te bestaan die het de vrouwen moeilijk maakt echt in te burgeren. En waarom bestaat Elders alleen uit vrouwen?

> voor: Fem@il, Almere

> muziek: Jetse Bremer

 

Voetbal, voetbal

Ach, tweeëntwintig jongetjes gekleed in korte broek,

ze leven in hun eigen natte dromen

en zijn daarbij als dollemannen naar een bal op zoek

maar schoppen die weer weg vanaf een stip of uit een hoek

en barsten uit elkaar van de hormonen

dus spugen ze en laten ze een vloek.

 

Geef ze een bal

geef ze een bal

dan kunnen ze weer rennen in de wei of in een hal.

Geef ze een bal

een mooie bal

dan spelen ze weer oorlogje, altijd en overal.

 

Ze breken zich een been of slaan de ander een gezwel

als zij die stomme bal weer eens verliezen.

Ze blijven op hun veldje maar toch staan ze buitenspel

en krijgen ze een mooie kaart dan schoppen ze een rel.

Je bent een man, dus heb je niks te kiezen

want het zit in je genoom en je gestel.

 

Geef ze een bal

geef ze een bal

en pak hen die niet af want anders krijg je zo een knal.

Geef ze een bal

een leren bal.

O, zie ze in de muur staan met hun hand voor hun geval.

 

(Spuit Elf:)
En denk je dat je alles hebt gehad,

dan schiet er weer een over, op de paal of op de lat.

 

Mijn naam is Spook

 

De familie Spook woont al sinds spokenheugenis op een oud en leeg kasteel. Wat mensen zijn weten ze alleen uit oude verhalen. Ze leiden een onbekommerd bestaan totdat ze gestoord worden door enge wezens: kinderen. In een heftige, maar vrolijke confrontatie worden de verschillen tussen spook en mens onderzocht en uitgebuit. Dan verschijnt een enge spokenvanger uit Angelsaksië op het toneel. Zal het de kinderen en de spoken lukken deze dreiging het hoofd te bieden?

 

> voor: Schudden voor Gebruik, Arnhem

> muziek: Camiel Verhoeven

Echte spoken

Echte spoken zijn doorzichtig

en nogal zeldzaam bovendien.

Echte spoken zijn heel schichtig

je krijgt ze bijna nooit te zien –

echte spoken.

 

Echte spoken wonen ergens.

Nou ja, ze zijn daar aan de zwier.

Echte spoken wonen nergens.

Nou ja, soms wonen ze wel hier –

echte spoken.

 

Maar ze voetballen niet want ze hebben geen voeten.

Ze halen geen snot op want hebben geen neus.

En eten? Ze weten niet hoe dat zou moeten.

Ze willen het wel, maar ze hebben geen keus.

 

Echte spoken zijn niet knijpbaar

Want wie ze vastpakt voelt de lucht

Echte spoken zijn ongrijpbaar

ze zijn zo grijpbaar als een zucht

 

En daarom bedenk ik me nu al een tijdje -

al tref je ze in de kastelen soms aan -

zet al wat je weet nou eens goed op een rijtje:

wie weet er dan zeker dat spoken bestaan?

Wie weet er nou zeker dat spoken bestaan?

 

Echte spoken.

 

Trein

 

Een treinwagon met toevallig alleen maar vrouwen erin blijft stilstaan in een weiland. Een treinstoring waarschijnlijk, of is er misschien iets anders aan de hand? De concrete vragen die deze crisissituatie oproept worden afgewisseld met bespiegelingen over eten, de natuur die vanuit de wagon te zien is, het op elkaar aangewezen zijn, vrouwelijkheid en maandelijks ongemak, de afwezigheid van mannen en de angst vergeten te worden. De tijd speelt een opvallende bijrol.

> voor: Fem@il, Almere

> muziek: Jetse Bremer

 

Tot het overgaat

Spiegeltje, spiegeltje aan de wand

wie heeft hier het mooiste maandverband?

 

De slechten en de goeien,

ja iedereen moet vloeien –

tot het overgaat.

 

De lelijken, de mooien,

ze gaan over de rooie –

tot het overgaat.

 

De slimmen en de gekken

wat doen ze tegen lekken

tot het overgaat?

 

Wat heb je daar nou voor een ding

en past dat ook nog in een string?

 

Met vleugeltjes of randjes

van zijde of met kantjes –

tot het overgaat.

 

Kom op, niet zeuren, meidje

daar springt al weer een eitje –

tot het overgaat.

 

Al loop je leeg van onder

een vrouw kan toch niet zonder –

tot het overgaat.

 

Je kunt er niks aan doen, mevrouwtje

je leven hangt soms aan een touwtje.

 

Tot het overgaat,

tot het overgaat.

 

Lubber in je vel

 

Het leven van vier vriendinnen in de overgang. Ze ontmoeten elkaar in de fitnessruimte en klagen over de afnemende belangstelling van mannen, het teloorgaan van de jeugd, de schaamte van hun kinderen, fysiek ongemak en alles wat zich verder aandient.

> voor: straattheatergroep Il Popolo, Nijmegen

Au au au ouder

Au au au ouder!

De lubber in je vel,

de blubber in je billen

en pijntjes in je rug en in je schouder –

au au au ouder!

 

De klad in je gestel,

de lebber in je lurven,

je buste zakt tot onderin zijn houder –

au au au ouder!

 

Dikke dijen dijen uit

en geen vent die naar je fluit,

je staat ineens te janken bij de aanblik van een bruid

want je wordt ouder.
Au au au ouder!

 

Ja, ze noemen je wel wijs

maar je haren worden grijs,

je aderen gaan spatten en je hart betaalt de prijs,

ook dat wordt ouder.
Au au au ouder!

 

Niet meer lezen zonder bril

niks meer wezen zonder bril,

ik zou niet eens lekker kunnen kezen zonder bril

ja, je wordt ouder.

Au au au ouder!

 

In de overgang, je weet

dat je hele dagen zweet

van je liezen tot je oksels, van je oksels tot je reet,

al weer wat ouder.

Au au au ouder!

 

Goede buren

 

In een straat kan iedereen het goed met elkaar vinden, al wonen er rare types als een zonderling, twee nuffige zussen en een vrouwengek en ook al is er ooit een moord gepleegd. Dan duikt er iemand op die de vermoorde wil wreken. Hij toont zich een ware intrigant en de zaak loopt uit de hand. Er moeten heel wat ballons worden doorgeprikt en geheimen worden onthuld voordat het jaarlijke straatfeest gehouden kan worden. Hoe sterk is burentrouw? Hoe tolerant zijn de buren in tijden van nood?

 

> voor: Souvenir Theater Compagnie, Tilburg

> muziek: Jetse Bremer

> artistieke leiding: Hans van den Brand

​

 

Iedereen heeft een geheim

Iedereen

heeft een geheim.

Iedereen

houdt iets verborgen.

Iedereen

maakt zich ooit zorgen

dat men alles van hem weet

dat niet alles valt te rijmen.

Iedereen

heeft geheimen.

 

Iedereen

heeft een geheim

Iedereen

houdt wel iets achter

Iedereen

praat soms wat zachter

dan de eerlijkheid gebiedt

of begint meteen te slijmen

Iedereen

heeft geheimen

 

Niet vergeten

 

Een groep kinderen ontwaakt in een omgeving die ze niet kennen. Wat is er aan de hand? Is het erg omdat ze misschien vergeten zijn of juist leuk omdat ze niet meer naar school hoeven? Er was iets met een vlucht en met fantasie. Langzaam komen ze er weer achter. Hoe nu verder?

> voor: kinderkoor De Kickers en de jeugdblazers van Crescendo, Purmerend

> muziek: Jetse Bremer

> in opdracht van: Unisono.

 

Hello, Bonjour

Good afternoon sir, do you know

A place to hide, a way to go?

We are forgotten, we are lost,

Weet u hoeveel de trein hier kost?

 

Maar is dit Engeland of nog Turkije

Dan moeten we nog kilometers rijen.

 

Bonjour monsieur, madame, ca va?

Nous sommes ici, mais ca, c’est quoi ?

Et bien, c’est bon, la tour Eiffel,

Wij willen weg, begrijpt u wel ?

 

Maar is dit Frankrijk al of Slowakije?

Dan moeten we nog kilometers rijen.

 

Buenos dias, por favor,

¿Donde esta el tren, senor?

Queremos partir de aqui !

En iemand weet wel hoe, maar wie?

 

En is dit Spanje wel of Lombardije?

Dan moeten we nog kilometers rijen.

Zand erover

 

Een blaaskaak vertelt sterke verhalen op zijn verjaardag. Als hij voordoet hoe hij ooit bijna van zijn balkon viel komt hij echt ten val. Tijdens zijn begrafenis wordt aanvankelijk alleen goeds van de dode gesproken, maar langzamerhand komen ook zijn ondeugden boven water. Als verschillende groepen elkaar in de haren willen vliegen neemt het verhaal een onverwachte wending.

> voor: Be Sharp! uit Utrecht

> muziek: Jetse Bremer

> regie: Ella Kwakkestein

Waar zou hij zijn?

Kan hij ons vanaf de overkant nog zien,

ziet hij de vouw in onze zwarte kleren?

Ziet hij de tantes al maar broodjes smeren?

En hoe we naar hem kijken? Ja misschien.

Kan hij ons van daarginds soms ook nog horen?

Hoort hij wie er weer vals zong in de kerk?

Hoort hij hoe wreed de klokken in de toren

zijn pas verworven zielenrust verstoren?

 

Nee, hij ligt vast op een wolkje

en kijkt niet naar beneden

waar ’t triest geklede volkje

nog leeft in zijn verleden.

Al zijn het er zovelen

al huilt men keer op keer

het kan hem niks meer schelen

want hij, hij is niet meer.

 

Is hij nu in de ruimte opgegaan

en vliegt hij zomaar dwars door de planeten?

en zou hij dat dan zelf gewoon nog weten?

Zag ik daarnet zijn schaduw op de maan?

Heeft hij de melkweg helemaal verlaten

en is hij in de oersoep opgelost?

Of speelt hij met de lui die er al zaten

verstoppertje rondom de zwarte gaten?

 

Maar al zweeft hij daar nog ergens

hij is ons vast vergeten.

Hij is op weg naar nergens

waar niks meer valt te weten.

Al treuren wij die leven

vandaag en morgen weer,

het is hem om het even

want hij, hij is niet meer.

 

En toch, toen ik zojuist over het kerkhof liep

Zou ik toch zweren dat hij naar me riep.

 

Een zee van leugens

 

Een kleine gemeenschap woont in de buurt van water. Op een dag roept één van hen in paniek dat de dijken op springen staan. Redding is uitgesloten. Wat moet er gebeuren: bouwt men een ark, wordt er gebeden of juist gefeest? Wie of wat is er trouwens de oorzaak van dat deze mensen zo zijn vervloekt dat de ondergang dreigt? Is er toch nog een uitweg?

> voor: Flevolands kamerkoor Cappella Aequora, Lelystad

> muziek: Jetse Bremer

Vissen worden

Misschien valt het wel mee:

we zijn gewend aan water,

aan water en aan zee.

Eerst is het eng maar later

is het wel oké.

 

Misschien valt het wel mee:

we kunnen toch niet zonder,

niet zonder onze zee?

Misschien blijven we onder

levend en tevree;

kun je leven onder zee.

 

Dan zal onze soort zich vernieuwen,

vanuit een heel ander begin.

Dan komen er mensen met kieuwen,

een staart en een enkele vin.

 

We zullen niet langer aan wal zijn

maar poedelend leven we toch.

De ene zal eerder een kwal zijn

de ander een paling of rog.

 

We worden kalm als een zalm,

of kaal als een aal.

Je wiebelt met je schubben,

Dat kan dan allemaal.

 

Je wordt piranha, dat kan ja,

een orka of dolfijn;

ik wou mijn hele leven

al een stekelbaarsje zijn.

 

Het is een openbaring

je weet niet hoe het is:

als ongegeten haring,

als ongevangen vis.

 

Kerstverhaal

 

Het kerstverhaal opnieuw verteld in zeven liedjes en enkele dialogen.

> voor: kinderkoor van het Cantoraat van de St. Jan, Den Bosch

> muziek: Jetse Bremer

 

Geboren in de stal
Maar dan: kom gauw,

zo zegt hij tot zijn vrouw,

en neemt haar dan voorzichtig bij de arm.

 

Hij weet het al,

daar is een oude stal,

niet sjiek en niet modern, maar lekker warm.

 

Er is al een ezel, er woont al een os,

er is plaats voor wel zeventien schapen.

Dus Josef maakt doodmoe de rugzakken los;

hier kunnen ze eventjes slapen.

 

En onverwacht,

haast midden in de nacht,

dan wordt de hemel licht als nooit tevoren.

 

Daar is het kind,

een nieuwe tijd begint,

want daar wordt Jezus in de stal geboren.

 

Dan blazen ze zachtjes, de ezel en os

en alle aanwezige schapen.

Het kindje wordt warm en dan krijgt het een blos

zo kan het tenminste gaan slapen.

 

Thersites,
de onmatige zwetser

 

Thersites de bultenaar, uit de Ilias van Homerus, blijft per ongeluk achter op de kust van Troje als de strijd voorbij is. Hij vindt zichzelf de belangrijkste Griek en moet op weg naar huis tal van gevaren trotseren, net als Odysseus. Maar het loopt anders. Tegen beter weten in blijft hij zich op de borst kloppen, totdat hij uiteindelijk in de onderwereld toe durft te geven wat en wie hij is. Dan blijkt hij tot veel in staat.

> Uitgevoerd door de auteur in de titelrol met zangkwartet.

 

Uitweg
(naar ‘Libera me’, uit Requiem van Fauré)

Is er dan geen uitweg meer, geen vlucht naar een hoger plan?

Is dit voor ieder het einde, een eind dat eeuwig duurt?

Wie verklaart mij de tocht,

ik ging en ik zocht,

ik vocht maar waarvoor, waartegen?

Het hemelrijk, is dat het niets?

Laat mij dan niets, dan niets meer.

 

Daar wuift een hand, daar wenkt het hemelrijk –

land van altijd groene weiden.

Ik zie het steeds met mijn ogen gesloten.

Dagen lengen, dagen brengen

leegte en kwelling, nergens rest een droom.

Dagen korten, dagen storten

nood en angst uit in steeds dezelfde stroom.

Zachter, zachter, zwijg dan,

niemand haalt je uit de ban.

Denk niet dat iemand het doorbreken kan.